Explorar los documents (143 total)

Contributeur : CIRDOC - Institut occitan de cultura

Lo temps s'es perdut / Aurélie Lassaque

Lassaque, Aurélie (1983-....)

Lectura per Aurelia Lassaca d'un poèma extrach del recuèlh L'auba dels lops, publicat dins lo libre Solstice and other poems (F. Boutle, 2012). Aqueste poèma foguèt tanben publicat, en occitan e dins sa traduccion anglesa, dins lo suplement cultural del jornal anglés The Guardian (edicion del 11/02/2013).

Extrach tirat de l'enregistrament realisat per Radio Lengadòc pendent la conférencia de l'autor del 7 d'abril 2011 al CIRDÒC.

Transcripcion :

Lo temps s'es perdut

Dins los camins de l'èr

Ont, ausèls sens còs,

Una cara de dròlla

Pren sa volada.

Una perla negra dins sos uèlhs

S'escapa cap al cèl d'Icara.

Es filha del neient

Que li daissèt en eritatge

Un tròç de nuèch sens luna

Sus las labras.

Jamai tocarà tèrra

Jamai tutejarà la pèira

Nimai los arbres

E l'aiga que los enjaura,

Qu'a esposada una quimèra

Que se perdèt dins lo vent.

« T'ai amada » lu par Serge Bec

Bec, Serge (1933-....)

Lectura per Serge Bec d'un extrach del poèma tirat del recuelh La nuèch fendasclada (éd. À chemise ouverte, 1994).

Extrach sonòr publicat dins lo disc de la colleccion Trésors d'Occitanie (ne saber mai) consacrat a Serge Bec, produch per Aura - Occitània Productions.

Transcripcion del texte :

T'ai amada dins l'acabament di sens

quora la luna s'esposca dins tis uèlhs

'mbe son regard de Joconda liparèla

e fai lingueta au ceusin que pòrta pèira

e pèr engana descabuça ta sòm

onte m'assote desempuèi l'espelida

dau mond coma dins lo nonrén de l'amor (fin de l'extrach sonòr)

T'ai amada de l'autra man di temporas

seguissent la chorma dis enterraments

onte l'òm charra en patès ambe li vièlhs

dau païs que fan boqueta d'a galís

enterin que l'òm regarda la mòrt siuna

dins lo fons dis uèlhs e que non l'òm saup plus

se pas jamai existís sèmpre l'amor

« Lo sol poder es que de dire » : Robèrt Lafont ditz lo poèma « La lenga d'òc »

Lafont, Robert (1923-2009)

Robèrt Lafont (1923-2009) es sens contèsta, per son òbra e son accion, un actor màger de la modernitat occitana. L’es coma cercaire e coma ensenhaire, coma òme d’accion e coma menaire de moviments, coma intellectual aitant que coma escrivan.

Sul plan literari, son òbra en pròsa e son teatre an representat d’etapas de reconquista d’espacis literaris e de capacitats lingüisticas estructurantas per la lenga occitana contemporanèa. Pasmens Robèrt Lafont foguèt primièr un poèta e es per la poesia qu’entra en escritura. L’ample e la riquesa de son òbra poetica, mantun còps mesa en musica dempuèi los ans 1960 fins als 2000, es estada mesa en lum recentament per l’edicion complèta de son òbra poetica : Robert LAFONT, Poèmas 1943-1984, Montpeyroux, Jorn, 2011.

Mercés a la colleccion de CD « Trésors d’Occitanie » (Aura - Occitània produccions), nos es ofèrt de poder ausir una caudisa de poèmas diches pel poèta el-meteis.

L’extrach aicí-dejós es la primièra part del poèma « Lenga d’òc », tanben intitulat dins d’unes recuèlhs « A meis amics occitanistas » e que s’obrís amb un vèrs vengut manifeste per tota una generacion : « Lo sol poder es que de dire ».

Dire, lo sol poder es que de dire

Lo recuèlh Dire (Tolosa e Rodés, Institut d'Estudis Occitans e Subervie, 1957) es lo second recuèlh poetic de Robèrt Lafont. Amassa de poèmas escriches entre 1945 e 1953 e se despartís en tres moments : « Dire l’amor lei causas », « Flaüta sorna enamorada » e « Dire l’òme lo segle ». Aqueste recuèlh pareis coma una manifeste poetic pel present e lo futur : « Dire » es per Robèrt Lafont s’apropriar aqueste monde nòu que s’obrís, fretar sa lenga, « nusa coma una dròlla » coma o ditz dins lo poèma a las aventuras esteticas e istoricas de son temps.

Lo vèrs qu’obrís lo poèma : « lo sol poder es que de dire » es vengut famós tan fa figura a posteriori de programa per una òbra indissociabla d’una pensada, d’una accion, de tota una vida, e dins lo qual la generacion occitanista de l’Après-guèrra se retrobarà.

« La lenga d’òc » dich per Robèrt Lafont dins aqueste extrach sonòr, es paregut amb aqueste títol dins lo recuèlh Dire (1957). Es estat représ dins Aire liure (P.J. Oswald, 1974), florilègi de tèxtes poetics de l’autor, amb lo títol « A meis amics occitanistas ».

Lo poèma es estat mes en musica per Jan-Mari Carlotti dins l’album Dire Robert Lafont (Arles, Mont-Jòia, 2005).

L’enregistrament aicí-dejós es un extrach del poèma dich per Robèrt Lafont el-meteis dins la colleccion CD « Trésors d’Occitanie » (Vendargues, Aura - Occitània produccions, 2000).

Tèxte de l'extrach

Lo sol poder es que de dire.
Dire doç : una aranha
penchena lo soleu
sus lo pònt de l'aubeta.
Dire fèr : la montanha
es una frucha amara
qu'enteriga lei sòrgas.
Dire larg : la marina
a pausat si doas mans
sus l'esquinau dau mond.
Dire amic : l'amarina.
(fin de l'extrach sonòr)

Ma lenga es davant ieu
nusa coma una dròlla.
(fin de la premièra part del poèma)

L'apocalipsi de las serps / Serge Pey

Pey, Serge

Lectura per Serge Pey de L'apocalipsi de las serps, extrach de son òbra L'évangile du serpent.

Extrach publicat dins lo disc eponim, editat per las edicions TRIBU en 1995.

Sonets : IV-3 / Bernard Manciet

Manciet, Bernard

Lectura per Bernard Manciet d'un extrach de sos Sonets.

Extrach sonòr publicat dins lo disc de la colleccion Trésors d'Occitanie (ne saber mai) consacrat a Bernard Manciet, produch per Aura - Occitània Productions.

Transcripcion :

Lo só quan a la mar de Cordoan

hèi pojar las lèrmas

esmolut de verd lo só dalha e dalha

qu'ès lo naviu cargat

i caid hroment suu bocau e viraire

pebe a las nòstras recòrtas de clapats

las velas tau e tau que s'abracan las èrsas

nòstre só s'es aparelhat

batusa de só-cocs e d'embrejatges

ardents que màrcham que tàngam que chàncam

haut dab las isclas los lacs bruscs (fin de l'extrach sonòr)

hèis livar ò Cedòf nòstas nueits de glòria

que livas lo mar-vir

que te pòrtas la mar

Yves Rouquette dit « L'Escrivèire public »

Rouquette, Yves

Lectura per Ives Roqueta d'un extrach de son poèma L'escrivèire public. Extrach sonòr publicat dins lo disc de la colleccion Trésors d'Occitanie (ne saber mai) consacrat a Ives Roqueta, produch per Aura - Occitània Productions.

Transcripcion del texte :

Quand aurai tot perdut

ma memòria ma lenga e lo gost de luchar

me virarai encara un còp cap a vosautres

òmes mieus

carretièrs jornadièrs pastres varlets de bòria

visatges doblidats esperduts renegats

dins un temps que vòl pas

que pòt pas espelir

e traparai dins vòstre agach

dins lo quichar de vòstras mans

dins vòstres crits mandats de lònga

de fons a cima de la terra

e que degús pòt far calar

una rason de creire encara

Tornarai èsser per vosautres

abitants pesucs e maladrechs

d'un païs de la votz d'enfança e de tèrra

lo mainatge qu'ai pas quitat d'èsser

un enfant de la vila en cerca de l'amor

del pibol plegadís coma un cant de lauraire

trevant los nauts pelencs

de la vòstra memòria

d'òmes que sabon tot sens aver ren legit

que lo libre del temps que fai (fin de l'extrach sonòr)

Quilharai una taula

contra lo vam dels serres

e me farai per vautres

escrivèire public

Contributeur : Archives départementales de l'Hérault

Chants traditionnels recueillis à Saint-Pons-de-Thomières : entretien avec M. et Mme Gleizes

Bouët, Jacques. Enquêteur
Gleizes, Monsieur. Témoin
Gleizes, Madame. Témoin

Entretien avec un couple qui chante quelques refrains de chants traditionnels appris durant leur enfance.

Sélection de chants de noël

Pasturel, Valérie. Enquêteur
Bouët, Jacques. Enquêteur
Ribot. Témoin
Moudier. Témoin
Escandre. Témoin
Vidal, Marguerite. Témoin
Pialet, Marinette. Témoin

Sélection d'enregistrements sonores de Nadalets, issus des collections du CIRDOC et plus particulièrement des fonds Valérie Pasturel - Enquêtes en Pays de Cèze et Jacques Bouët - Collectages dans les massifs du Caroux et de l'Espinouse

$256px-St-Vincent-d\'Olargues_eglise.JPG$

Chants traditionnels recueillis à Saint-Vincent d'Olargues : entretien avec Marie Célerien

Bouët, Jacques. Enquêteur
Célerien, Marie. Témoin

Entretien avec Marie Célerien, originaire du Tarn. Huit chansons ou refrains à danser sont enregistrés ainsi qu'un conte en occitan.

Quelques commentaires sur la chanson, le conte et la danse sont également présents.

Contributeur : Aprene, Établissement d’Enseignement Supérieur Occitan

Conferéncia l'esperit dels luòcs / Claude Alranq

Alranq, Claude

L'esperit dels luòcs Conferéncia de Claudi Alranc del 12/09/2012 al Cirdòc.

Aquel rencontre foguèt lo primièr d'una seria de conferéncias organizada per l'Establiment d'Ensenhament Superior Occitan APRENE e lo CIRDÒC, sus la tematica "IMAGINARIS : ligams entre tradicions e imaginaris".

Aquesta question es centrala per las escòlas Calandreta, mas partejada per totes los actors culturals en 2012 : cossí transmetre la cultura nòstra ? cossí li permetre d’evoluir amb de sens, de valor, de creativitat ? Quinas alternativas possiblas a las fèstas predigeridas, qu’an perdut tot sens e qu’embarran enfants e familhas dins un ròtle de consomators, tot potent mas esterle: halloween, paire nadal… ? De que son las dralhas per dintrar dins un procediment pedagogic, dins las classas e las associacions, de creacion originala, ancorada dins l’istòria e las tradicions, mas virada cap a l’avenidor ? De que son las dralhas per dintrar dins un procediment pedagogic, dins las classas e las associacions, de creacion originala, ancorada dins l’istòria e las tradicions, mas virada cap a l’avenidor ?